القلب الأعمى (مختارات من الشعر الكردي) – روخاش زيفار – ترجمة: ماجد ع محمد

أعمى القلب


فتحتُ لها
أبواب قلبي
نوافذ عقلي
فلم تصبح ضيفاً عليهم.

أهديتها
قمراً
نجوم أحلامي
ومرايا آمالي
فلم تمشط شعرها قِبالهم.

أشعلتُ لها
مصابيح دمي
وشموع روحي
فلم تجلس تحت ضوئهم.

دفقتُ لها ينابيع إرادتي
آبار مشاعري
فلم تشرب قطرةً منها.

بخيوط حياتي
بإبرة حبي
حِكتُ لها فستاناً
فلم تجربه.

من شراييني
من شعاعات عيوني
نسجتُ لها عالماً بأكمله
فلم ترضى به.

دبٌ على قدمين
لوّح لها بمفتاحٍ حديدي
فارتمت بحضنه.

DILKORÎ


Min deriyên dilê xwe
Pencereyên hişê xwe
Jê re vekirin
Li wana nebû mêvan .

Min heyv û stêrên xewnên xwe
Neynikên hêviyên xwe
Jê re diyarî kirin
Porê xwe tê re şehnekir.

Min çirayên xwîna xwe
Mûm û findên canê xwe
Jê re vêxistin
Li ber wana rûnenişt .

Min kaniyên vîna xwe
Bîrên hestên xwe
Jê re derkirin
Dilopek ji wan venexwar.

Bi deziyê jîna xwe
Bi derziya evîna xwe
Min kiraswk jê re dirût
Destên xwe tê re nekirin.

Ji rehên xwe
Ji tîrêjên çavên xwe
Min cihanek jê re rêst
Pê qayîl nebû

Hirçekî bi du lingan
Kilîteke hesinî jê re li ba kir
Xwe avêt hembêza wî.

عاريةً أطلقُ آلامي


1
كلما أورقتُ
تأتي سُحبُ الجرادِ المسلَّح
فتجعلني فريسةً وهدفاً لصيدها
وواحدة تلو الأخرى
تجثم على أنفاسي.


2
كلما سكبتُ حبال حنجرتي
وحملتُ صرخةً جريحة
على هواءٍ عنيد
بدأت نظراتُ الدببة الحديدية
بلدغِ صوتي.


3
كلما رّوضت حلماً جميلاً
فجأةً
تأتي الكلاب المُصَفَّحة
وبقسوةٍ
تعض شفاه قلبي.


4
كلما حييتُ وردة ربيعي
باشرت مكبَّات عفاريت السُّم
بمحاصرتي.


5
ولكن كلما ارتميت في جروحي
بلا صوتٍ
وأطلقتُ أوجاعي عارية
كل مصائب العالم
تصلّي لي.

Êşên Xwe Tazî
Berdidim


1
Her ku peldidim
Ewrên kuliyên çekdar
Min ji xwe re dikin armanc û nêçîr
û yekayek
Li ser hilma min dimexelin.

2
Her ku têlên gewriya xwe der dikim
Û qîrîneke birîndar
Li bayekî birik bar dikim
Awirên hirçên hesinî
Bi dengê min dadidin.

3
Her ku xewneke xweş kedî dikim
Ji nişka ve
Segên zirxkirî
Bi hêrs
Lêvên dilê min gez dikin.
4
Her ku silavê didim gulbihara xwe
Di cî de
Sergoyên dêwên jehrî
Min dorpêç dikin.
5
Lê belê
Her ku xwe bê deng
Di birînên xwe werdikim
Û êşên xwe
Tazî berdidim
Bobelatên cîhanê tev
Ji min re nimêj dikin.

معرفة


إذا ما صبغتِ
بأي لونٍ كان
حواجبك
رموشك
وشعرك
سأعرفك
من خلال أنغام صوتك.

وإذا ما غيرتِ أوتار صوتك
من خلال ترتيل مشيتكِ
سأعرفك.

وإذا ما أضعتِ إيقاعَ سيركِ
فمن خلال حرارة مشاعرك
سأعرفك.

وإذا ما أغفيتِ أحاسيسك
من خلال بريق عينيك
ومن خلال نظرات قلبي
سأعرفك.

Nasîn


Ger tu birh û bijangên xwe,
Porê Xwe
Rûçikên xwe
Bi çi rengî boyakî
Di awazên dengê te re
Ezê te naskim.

Ger tu perdên dengê xwe biguhêrî
Di stranên meşa te re
Ezê te naskim.

Ger meşa xwe
Tu winda bikî
Di tîna hestên te re
Ezê te naskim.

Ger hestên xwe
Tu di xewêkî
Di tîrêjin çavên te re
Di nêrînên dilê xwe re
Ezê te naskim.

أنا ونفسي


اصعدي
يا رؤايا اصعدي
حتى لا يقولن أحدٌ:
بأنه ليس قوياً وشامخاً مثل جباله.

تدفق
يا حبي تدفق
حتى لا يقولن أحدٌ:
بأنه ليس كريماً مثل أنهاره.

أنيري
يا دمائي أنيري
حتى لا يقولن أحدٌ:
بأنه لا يبتسم مثل سهوله.

قاومي
يا روحي قاومي
حتى لا يقولن أحٌد:
بأنه ليس شجاعاً مثل صوت تاريخه .

استيقظي
يا أمانيَ استيقظي
حتى لا يقولن أحٌد:
بأنه ليس دائم اليفاعة مثل لهيب نوروزه
وليس مثل جروح شهدائه سرمدي الحياة.

تحرَّر يا لساني
اشمخ يا عقلي
تشعبي يا فكرتي
تفرعي
أثمري
لكي أستطيع أن أقول:
بأني كردي ولستُ نصفَ كردي.

EZ Û XWE


Hilkişe
Nêrîna min hilkişe
Da kes nebêje:
Ne wek çiyayên xwe xurt û serbilinde.

Biherike
Evîna min biherike
Da kes nebêje:
ne wek çemên xwe comerde.
Ronî bide
Xwîna min ronî bide
Da kes nebêje:
Ne wek deştên xwe dilgeşe.

Ber xwe bide
Giyanê min ber xwe bide
Da kes nebêje:
Ne wek dengê dîroka xwe mêrxase.
Hişyarbe
Hêviya min hişyarbe
Da kes nebêje:
Ne wek arê newroza xwe tim ciwane
Ne wek birînên şehîdên xwe her xweşe.

Zimanê min rizgarbe
Hişê min serî hilde
Ramana min reh bide
Şax bide
Ber bide
Da ku karibim bêjim:
Kurdim … ne nîv kurdim.

مِنخل الشكوك


خرج من تحت حوافر النهار
فوقع بينَ فكي الليل
كسر الظلام
أُوّارُ القتلة انهمر عليه
فرَّ بذاته من الموت
سقط في الإرهاق
أرادَ أن يمتطي همومه مرةً
عضته روائح الشكوك
فأمسك بالشكوك
واحداً
تلو الآخر
جمعهم
عمل على نخلهم في ذاته
وفجأةً
تفتقت فيه
ينابيع الآلام والحسرات
وبشدةٍ تدفقت منه الثعابين الحمراء
وبقيت تستمر بجريانها
وتجر وراءها
روحي
وروحه
وروحك.

Bêjinga Gumanan

Ji bin simên rojê derket
Ket nav diranên şevê
Tarî şikand
Dûyê kuştaran lê der bû
Xwe ji mirinê dizî
Di bêzariyê wer bû
Xwest carekê li xemên xwe siwar be
Bihna gumanan ew gez kir
Guman yek bi yek
Girtin
Komkirin
Di xwe de bêtin
Ji nişka ve
Kaniyên jan û kovanan
Tê de pişkivîn
Û bi hêrs
Marên sor jê herikîn
Herikîn
Her û her diherikîn
Û canê wî
Canê min
Canê te
Li pey xwe dixuşînin.

*نص: روخاش زيفار
*ترجمها عن الكردية: ماجد ع محمد

زر الذهاب إلى الأعلى